استاندارد خودروهای امدادی و تجهیزات آنها – آمبولانس که بوسیله کمیسیون فنی مربوطه تهیه و تدوین شده و در بیستمین کمیته ملی استاندارد مورخ ۷۶/ ۶ /۲۳ مورد تأييد قرار گرفته . اینک باستناد بند ۱ ماده ۳ قانون اصلاحی قوانین و مقررات موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران مصوب بهمن ماه ۱۳۷۱ بعنوان استاندارد رسمی ایران منتشر میگردد .
برای حفظ همگامی و هماهنگی با پیشرفتهای ملی و جهانی در زمینه صنایع و علوم استانداردهای ایران در مواقع لزوم مورد تجدیدنظر قرار خواهند گرفت و هرگونه پیشنهادی که برای اصلاح یا تکمیل این استانداردها واصل شود، در هنگام تجدیدنظر در کمیسیون فنی مربوطه مورد توجه واقع خواهد شد . بنابراین برای مراجعه به استانداردهای ایران باید همواره از آخرین چاپ و تجدید نظر آنها استفاده نمود. در تهیه و تدوین این استاندارد سعی شده است که ضمن توجه به شرایط موجود و نیازهای جامعه حتيالمقدور بین این استاندارد و استانداردهای کشورهای صنعتی و پیشرفته هماهنگی ایجاد شود.

لذا با بررسی امکانات و مهارتهای موجود این استاندارد با استفاده از منبع زیر تهیه گردیده است.

BSEN 186. Specification for stretchers and other patient handling equipment used in ambulances

مقدمه

با توجه به حساسیت بسیار زیاد امر حمل و نقل مريض و عدم یکنواختی که از این باید در سطح کشور وجود داشت لزوم تدوین یک مجموعه استاندارد منسجم برای خودروهای امدادی و اجزاء آنها توسط مسئولین ذیربط احساس شده و پس از برگزاری جلسات بحث و گفتگوی اولیه شرکت خودرو اندیشان پارس برای اجرای این مهم اعلام آمادگی نمود. پس از مکاتبات لازم با کشورهای مختلف جهان که دارای سابقه استاندارد قابل توجه میباشند. مدارک لازمه تهیه شده و امر تدوین آغاز گشت. به امید اینکه توفیق الهی نصیب ما شده و مجموعه استانداردهای آمبولانس گرهگشای مشکلات موجود گردد. از کاربران محترم تقاضا میگردد تا نظرات و توصیههای خود را علاوه بر موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران, مستقیما به این شرکت نیز منعکس نمایند تا در اصلاحات بعدی مدنظر قرار گیرد.

هدف و دامنه کاربرد

هدف از تدوین این استاندارد ارائه حداقل مقررات عملکرد و طراحی برانکارها و سایر وسائل و تجهیزات حمل بیماران که در آمبولانسها استفاده میشود بوده و وسائل زیر را شامل میشود.

– برانکار اصلی – کالسکه زیرین – برانکار صندلی- تشک انتقال – صفحه انتقال – برانکار تاشونده – تشک خلا و پمپ خلا – تخت ستون فقرات – صندلی انتقال تاشونده – صندلی انتقال ثابت

تعاریف و اصطلاحات

در این استاندارد واژهها و اصطلاحات با تعاریف زیر بکار میروند .
۱ – ۲- برانکار اصلی : وسایل اصلی برای حمل افراد مریض یا مجروح در حالت خوابیده , ایمن و راحت میباشد بگونهای که فعالیتهای درمانی و مراقبت از بیمار و یا زخم و جراحات را امکانپذیر سازد.
۲ – ۲- برانکار صندلی : وسیلهای که برای جابجایی و انتقال بیمار در حالت نشسته یا خوابیده طراحی شده است و شامل وسیله حمل بیمار در حالت خوابیده در خودرو نیز میباشد .
۳ – ۲ – تشک انتقال : وسیلهای که انتقال بیمار از یک برانکار به برانکار دیگر را تسهیل مینماید .
۴ – ۲ – ملحفه : ملحفه مخصوصی که برای جابجایی یک بیمار در حالت خوابیده و یا نشسته به کار میرود .
۵ – ۲- برانکار تاشونده یک وسیله حرکت که برای حرکت دادن افرادی که به سختی مجروح شدهاند بر روی سایر وسایل نقل و انتقال بکار میرود.
۶ – ۲- تشک خلا وسیلهای است که در اصل برای بلند کردن و بدون ایجاد تحرک در بدن و اعضاء بیمار به هنگام حمل ساخته شده است.
۷ – ۲- تخت ستون فقرات وسیلهای است که برای حرکت دادن بدون ایجاد تحرک در بیمارانی که ستون فقرات آنها صدمه دیده است استفاده میشود.
۸ – ۲ – صندلی انتقال تاشو

ادامه این استاندارد را میتوانید از لینک زیر دانلود کنید.