برگرفته از سایت سازمان ملی استاندارد
امروزه آلودگی پلاستیک یک چالش کلیدی زیست محیطی است که نیازمند یک توافق جهانی جدید و راه حل های پایدار است. استانداردهای پلاستیک در تحقق این امر از موقعیت ویژه ای برخوردار هستند.
در ۲ مارس، در مجمع محیط زیست سازمان ملل متحد در نایروبی، کنیا، نمایندگان ارشد ۱۷۵ کشور از قطعنامه ای مبتکرانه برای توقف آلودگی های حاصل از پلاستیک حمایت کردند. این قطعنامه منجر به یک توافق نامه بین المللی الزام آور قانونی تا پایان سال ۲۰۲۴ خواهد شد.
پلاستیکها به ویژه پلاستیکهای یک بار مصرف اغلب سرخط اخبار بین المللی بوده اند. به گفته سازمان ملل جهان و اقیانوسها از پلاستیک پوشیده شده است. در گزارش بنیاد الن مک آرتور آمده که تا سال ۲۰۵۰ میزان پلاستیکهای موجود در آب اقیانوسیها بیش از تعداد ماهیان خواهد بود.
اگرچه اقیانوس های مملو از پلاستیک بیشترین توجهات را به خود جلب می کنند، اما سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO) معتقد است که پلاستیک های موجود در خاک سلامت انسان و امنیت غذایی را تهدید می کند. در دسامبر گذشته، فائو گزارش تکان دهنده ای با عنوان ارزیابی پلاستیک های کشاورزی و پایداری آنها منتشر کرد: فراخوانی برای اقدام. این گزارش به طور مفصل توضیح می داد که چگونه بسیاری از پلاستیک های کشاورزی، به ویژه میکروپلاستیک ها، به زنجیره غذایی راه پیدا می کنند.
پلاستیک از حدود سال ۱۹۵۰ وجود داشته است و در آن سال، تولید آن منجر به حدود دو میلیون تن آلودگی پلاستیکی شد. تا سال ۲۰۲۰، رشد تصاعدی تولید پلاستیک این رقم را به حدود ۴۰۰ میلیون تن افزایش داد. انتظار می‌رود تولید پلاستیک با این سرعت تا سال ۲۰۴۰ دو برابر شود و تا سال ۲۰۵۰ به میزان ۵/۲ برابر افزایش یابد.
در تئوری، پلاستیک ها باید به راحتی بازیافت شوند یا مجدداً مورد استفاده قرار گیرند. با این حال، بر اساس گزارش سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD)، کمتر از ۲۰ درصد از کل پلاستیک ها بازیافت می شوند و بیش از ۸۰ درصد از پلاستیک ها در محیط زیست باقی می مانند. این سازمان بازار جهانی پلاستیک را به دلیل افزایش چشمگیر میزان زباله های پلاستیکی و بازیافت حداقلی یا استفاده مجدد بسیار ناکارآمد توصیف کرده است. چرخه زندگی پلاستیک ها نیز به گرم شدن کره زمین کمک می کند. گزارش سازمان ملل با عنوان از آلودگی تا راه حل: ارزیابی جهانی زباله های دریایی و آلودگی پلاستیکی که در سال ۲۰۲۱ منتشر شد؛ پلاستیکها را عامل ۴ درصد از گرمایش جهان در سال ۲۰۱۵ دانسته. انتظار می رود این میزان تا سال ۲۰۵۰ به ۱۵ درصد برسد که تلاشها برای دستیابی به اهداف تعیین شده برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای را تهدید می کند.
استانداردها برای پایان دادن به دور ریختن زباله های با ارزش اقتصادی در جهان نقش مهمی را بر عهده دارند. استانداردهای ISO قابلیت توانمندسازی دارند و حتی می توانند محرکی برای بازارهای جدید در اقتصاد دورانی یا چرخشی در آینده باشند. پلاستیکها بسیار زیاد و متنوع هستند و روش‌های تولیدشان به اندازه بازارهای مصرف آنان پیچیده است. اینجاست که استانداردسازی با تعیین ویژگی های پلاستیک و زنجیره تامین آنها می‌تواند نقش مهمی را ایفا کند.
برای مثال، استاندارد ISO15270: 2008، پلاستیک – دستورالعمل‌هایی برای بازیافت و بازیافت زباله‌های پلاستیکی؛ چارچوبی را برای تدوین استانداردها و ویژگی های بیشتر در مورد بازیافت زباله‌های پلاستیکی مشخص می‌کند.
منبع: سایت ایزو
مترجم: سعید حسنی، دفتر روابط عمومی و امور بین الملل
